Waarom

Waarom  zou je je email willen versleutelen?
Er zijn vele, vele redenen om niet te willen dat iedereen je email mee leest. Ontboezemingen rond persoonlijke relaties, informatie rond ziektes of financiële problemen.
Ik zal op de  voor wie pagina meer op de beroepsmatige argumenten ingaan om email informatie te willen versleutelen.

Ik merk dat ik zelf me altijd enorm op de vlakte hou als ik aan het mailen ben, maar vaak is dat jammer.
Je moet altijd voorzichtig blijven met informatie die bijvoorbeeld kan leiden tot identiteitsroof of toegang tot privé informatie, die in verkeerde handen tot diefstal, ongewenst voordeel voor een ander of chanteerbaarheid leidt .
Je kunt door een mailtje op verschillende manieren in de problemen komen, terwijl het tegelijk soms ook een heel impulsief medium is.
Een goede richtlijn voor wat je onversleuteld wil mailen is, dat je wat je daar in schrijft, zonder meer ook op een briefkaart met de post zou durven versturen. Als dat wringt moet je ernstig gaan nadenken over andere opties. Versleutelen, wachten tot een ontmoeting, het voor je houden.

Ik heb niks te verbergen
Veel mensen denken wellicht dat  men zal denken dat jij iets te verbergen hebt of dat men de aandacht op zich zal vestigen door versleuteld te mailen. In een artikel van Evgeny Morozov in de Groene (no51-52, 2013) werd deze houding geduid als het rekening houden met een onzichtbaar prikkeldraad. Citaat:

" Het onzichtbare prikkeldraad van big data beperkt onze levens tot een ruimte die er rustig en aantrekkelijk genoeg uitziet, maar geen weerspiegeling is van onze eigen keuzes. We kunnen hem ook niet verbouwen of uitbreiden. Het ergste is dat we dit niet als zodanig onderkennen. Omdat we geloven dat we vrij zijn om te gaan en staan waar we willen, blijft het prikkeldraad onzichtbaar. Erger nog, er is niemand die we de schuld kunnen geven, en zeker niet Google of de nsa. Het is het gevolg van veel verschillende vormen van logica en systemen – van het moderne kapitalisme, van de bureaucratische bestuursvorm, van het risicomanagement – die een extra lading krijgen door de automatisering van de informatie­verwerking en de depolitisering van de politiek.

Hoe meer informatie we over onszelf prijsgeven, des te dichter – maar onzichtbaarder – dit prikkeldraad wordt. We verliezen geleidelijk aan ons vermogen om te redeneren en te debatteren; we begrijpen niet langer waarom er dingen met ons gebeuren. Maar niet alles is verloren. We kunnen leren onszelf te zien als gevangenen binnen dit prikkeldraad, en er zelfs doorheen snijden. Privacy is de bron die ons in staat stelt om dit te doen en, als we geluk hebben, zelfs onze ontsnappingsroute te plannen."

M.a.w. zodra we onze communicatie beperken uit angst omdat iemand mee kan lezen, accepteren we eigenlijk deze beperking van onze vrijheid. Angstig om ons te bezeren aan dit prikkeldraad. Ook versleutelde email niet aan te durven is zo'n vorm van zelfcensuur.
Terwijl het juist een krachtige methode is om voor ons recht op privacy op te komen en deze in ons dagelijks leven daadwerkelijk uit te kunnen oefenen. Het kan zelfs een manier zijn om dit onzichtbare prikkeldraad voor onszelf en onze naasten weer zichtbaar te maken.